Ivo Cornelis is de stichter van Jeugddorp. Hij is geboren op 14 oktober 1887 te Niel. Hij is het vierde kind en eerste jongen in een rij van 10 kinderen. Hij heeft 4 zussen en 5 broers. Al op heel jonge leeftijd valt Ivo Cornelis op door zijn schranderheid, zorg en gehoorzaamheid. In 1905 beëindigt hij de humaniora Rethorica als ‘primus perpetuus’. Vervolgens gaat hij naar het Groot Seminarie te Mechelen. Bij het begin van het tweede opleidingsjaar stuurt Kardinaal Mercier hem naar de Gregoriana, de pauselijke universiteit te Rome. Dit zijn 6 zware jaren voor hem.
Op 24 september 1910 wordt Ivo Cornelis tot priester gewijd. Hij studeert nog verder te Rome en behaalt er het doctoraat in de Wijsbegeerte en de Theologie. Hij start op 20 september 1912 als leraar in het seminarie van Basse-Wavre, in Waals-Brabant. Een jaar later wordt hij benoemd tot onderpastoor aan de St.-Romboutsparochie te Mechelen. Hij woont dan in het onderpastoorshuis samen met zijn broers en een zus zorgde voor het huishouden.
Ivo wordt voorzitter van de Mechelse werkmanskring ‘Onder de Toren’. Bij het begin van de eerste wereldoorlog neemt hij zijn intrek bij Mevr. Van Hammee bij wie ook Alphons Verbist verblijft. Het is de start van een intense vriendschap tussen Ivo en Alphons, de latere minister.
Van bij zijn aanstelling zet de jonge onderpastoor zich in voor het jongenspatronaat ‘Het Kransken’. Deze zorg voor armen en hulpbehoevenden heeft hij wellicht van thuis meegekregen. Als kleine jongen werd hij al dagelijks geconfronteerd met mensen die hulp kwamen vragen. Zijn moeder deelde uit wat ze konden missen en zijn vader, die arts was, ‘vergat’ dikwijls de hulpbehoevenden hun consultaties aan te rekenen. Ivo Cornelis heeft een schrandere geest en een open kijk op de sociale problemen die zich voordoen in zijn parochie. Deze sociale bewogenheid domineert niet enkel zijn parochiaal leven. Ook buiten zijn louter priesterlijke taak is deze sociale inzet de kracht die hem voortstuwt. Vanaf 1921 vangt hij zelfs weesjongens op in de pastorie. Dit is tegen de zin van Kardinaal Mercier en opvolger Kardinaal van Roey die vinden dat hij zich meer met zijn priesterlijke taken zou moeten bezighouden.
Tot zijn vijftigste bleef Ivo onderpastoor en nadien kon hij zich 100% inzetten voor de weesjongens. Zijn vernieuwende manier van werken, zijn passie en gedrevenheid kon rekenen op veel bijval in binnen- en buitenland. Buiten Mechelen en Weelde kwamen er ook huizen in Niel, Genk, Oosterweel en Bonheiden. Op latere leeftijd kreeg hij gezondheidsproblemen en op 70-jarige leeftijd droeg hij de verantwoordelijkheid van de vzw Jongenstehuizen Ivo Cornelis over aan Kannunik Van Kerckhoven. Toch bleef Ivo de grote stuwkracht en bezieler. Een jaar later, op 11 juli 1958, overleed hij onverwacht.
In 1955 was het jongenstehuis in Niel te klein en verhuisden de kinderen tussen 3 en 9 jaar naar Bonheiden. Daar werd een schooltje gebouwd voor deze kinderen.
In Bonheiden werd er in 1963 een nieuw huis gebouwd voor jongens vanaf 12 jaar die nog naar school gingen. De werkende jongens werden opgevangen in een huis op de Wollenmarkt te Mechelen.
1965: Keerpunt naar opvang jongeren in gezinshuizen en kleinere groepen
Op 1 januari 1965 werd vzw Jongenstehuizen Ivo Cornelis opgesplitst in verschillende vzw’s. In Bonheiden vaart vzw Jeugddorp, stichting Ivo Cornelis, voortaan een eigen koers. Vanaf 1965 besliste de Raad van Beheer om de kinderen in familiaal verband en in kleine groepen op te vangen. Dit betekende dat er vanaf dan sprake was van gezinnen met inwonende opvoeders. Zij hadden telkens 8 tot 10 kinderen in huis, zowel jongens als meisjes.
Aan het eind van de jaren ’80 veranderde de visies op het werken binnen de Bijzondere Jeugdzorg. Het thuismilieu werd nauwer betrokken bij het opvoedend gebeuren en jongeren werden begeleidt naar een grotere zelfstandigheid.
Nieuwe leefgroepen: De Stroming, De Holleblok, De Passant, Studio 16
Jeugddorp startte op 22 mei 1987 met een nieuwe leefgroep, de Stroming voor adolescente meisjes. Vervolgens was er een uitbreiding naar Begeleid zelfstandig Wonen (BZW). In oktober 1997 startte De Holleblok, een leefgroep voor kleuters en lagere schoolkinderen.
Er ontstond een samenwerkingsverband met Het Zonnehuis te Sint-Amands in 1999 dat later van locatie en naam veranderde naar De Passant te Puurs. Een verdere uitbreiding kwam er in juni 2003 met Studio 16; een kamertrainingscentrum voor adolescente meisjes vanaf 16 jaar.
Na het vertrek van één van de gezinnen kwam er in 2017 ruimte voor het vernieuwend project Kaizen waar jongeren tussen 18 en 25 opgevangen worden in samenwerking met Agentschap Opgroeien, OCMW’s, de Sociale Huizen en andere partners zoals het Jongeren Advies Centrum (JAC). In eerste instantie betrof dit vooral jongeren die na hun 18de jaar uitstroomden uit Jeugdzorg, maar nog nood hadden aan meer ondersteuning. Nadien kwamen er ook jongeren vanuit andere voorzieningen en sectoren bij, vaak thuisloze jongvolwassenen.
Op dit moment telt Jeugddorp wat betreft verblijfsmogelijkheden: 2 Gezinshuizen, 3 leefgroepen en een divers aanbod voor +16-jarigen, waaronder een studiowerking voor meisjes, groepswonen en individuele studio's. Daarnaast hebben we een divers mobiel aanbod van contextbegeleiding aan gezinnen, begeleiding na verblijf en trajectbegeleiding van jongvolwssenen.
De betrachting van Jeugddorp nu is om én een kleinschalige, familiaire organisatie te blijven waar iedereen elkaar kent én tegelijk een zo breed mogelijk aanbod te kunnen bieden zodat steeds de best mogelijke hulp kan geboden worden. Op deze manier kunnen kinderen en jongeren van werking veranderen maar toch in dezelfde omgeving blijven en omringd worden door mensen die ze al een beetje kennen. Jeugddorp wil het motto 'it takes a village to raise a child' blijven hoog houden en zal de bezieling vanuit zijn geschiedenis met Ivo Cornelis als founding father, die kinderen opving in zijn eigen huis, altijd met zich meedragen.